கோபம் வருகிறதே பதிவின் இறுதியில் நான் கூறியது இப்படி கோபம் மட்டும் படாமல் ஒரு ஆக்க பூர்வத் தீர்வை நோக்கி செல்ல வேண்டும் என்று. ஆம், புரிதலுடன் ஆக்க பூர்வ செயலை நோக்கி நகரவேண்டும். அதற்காக நான் கரம் பற்றிக் கொள்ள போகும் ஒருவரின் இறந்த நாள் தான் இன்று.
அவர் இறந்து இத்துனை ஆண்டுகளுக்கு பிறகும் ஒரு ஆக்க பூர்வ தீர்விற்கு அவர் கரம் பற்ற நினைக்க வைப்பதே மலப்பாய் உள்ளது. அதனால் தான் அவர் மஹாத்மா எனப்படுகிறார் என்றே நினைக்கிறேன்.
நம் வாழ்வில் ஒவ்வொரு அடியையும் எடுத்து வைக்க நமக்கு ஒரு சாட்சி தேவை படுகிறது. ஒரு உறவு, ஒரு செயல், ஒரு பணி என்று எதை எடுத்துக்கொண்டாலும் அதில் ஒரு சாட்சியைத் தேடுகிறோம். அந்த சாட்சி கண்முன்னே இருந்தால் நம்மில் ஒரு நம்பிக்கை அதை நோக்கி நகர்கிறது. அப்படியான சாட்சியைத் தான் நான் தேடிக்கொண்டிருந்தேன்.
ஆம் அறம், அன்பு, நேர்மை, சமத்துவம், செயல் தீவிரம், சுயநலமின்மை, எளிமை என அனைத்தையும் கொண்டு இப்பொழுதிருக்கும் இந்த சுயநல உலகில் வாழ முடியும் என்று வாழும் சாட்சிகளை கடந்த இரண்டு வருடங்களாக கண்டடைந்து கொண்டே வருகிறேன். இவை அனைத்தையும் கொண்ட வெவ்வேறு மனிதர்கள் அவர்களின் வெவ்வேறு உலகங்கள் என்று ஒருவருக்கு ஒருவர் எவ்வகையிலும் தொடர்பில்லாமல் இருந்தாலும் அவர்களை இணைக்கும் ஒன்று காந்தியம்.
இத்துனை மனிதர்களை இப்படி ஒன்று சேர்க்கும் அந்த ஒருவர் என்னுடைய சிறுவயதில் மிக மோசமான ஒருவராகத் தான் என்னை வந்தடைந்திருந்தார். ஆம், தேச பிதா ஒரு துரோகி. நமக்கு மிகப் பெரிய துரோகம் செய்துவிட்டார் என்று. எதையும் பெரிதாய் ஆராய்ந்து பார்க்கத் தெரியாத வயது. அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டு பயணித்தேன். ஆனாலும் ஒரு சந்தேகம் தேசப்பிதா என்று சொல்லிவிட்டு திட்டுகிறார்களே என்று.
சுற்றம் என்றும் அவரை வசை பாடியது. காரணம் எதுவும் தெரியாமல் அவர் மீது பெரிய ஈர்ப்பு, ஈடுபாடு இல்லாமல் சிறிய வெறுப்புடன் தான் வளர்ந்தேன். அவரை பற்றி தெரிந்து கொள்ள பெரிய தேவை இல்லை காரணம் நான் ஓடிக்கொண்டிருந்தது ஒரு சாதாரண வாழ்வை வாழவே.
இன்றும் என் அலுவலக்தித்தில் அவரை வசைபாடும் பொழுது எதற்காக அவர் இவ்வளவு வெறுப்பை சுமக்கிறார் என்று தேடத் தோன்றியது. மற்றவர் சொல்வதை அப்படியே ஏற்றுக்கொள்ள நான் ஒன்றும் அந்த சிறுபிள்ளை இல்லையே. அவரை பற்றி அறிந்துகொள்ள ஆரம்பிக்கும் பொழுது தான் பிரமித்து போனேன். அவர் ஏன் இவ்வளவு வசைகளை சுமக்கிறார் என்று அப்பொழுது தான் புரிந்தது.
அவரை புரிந்து கொள்ள ஆரம்பித்த தருணத்தில் தான் குக்கூ பள்ளியை வந்தடைந்திருந்தேன். அவரின் செயல் விளைவை நேரடி சாட்சிகளாக காண ஆரம்பித்தேன். அவரை பற்றிய புரிதல் அங்கிருந்து தான் தொடங்கியது. அது இன்னும் நீளும் வெவ்வேறு கோணங்களில்.
அறம், அன்பு, நேர்மை, சமத்துவம், செயல் தீவிரம், சுயநலமின்மை, எளிமை என மேலே கூறிய அனைத்தையும் கொண்டு ஒரு மாற்றத்தை நோக்கி சென்றவர்களைத் தேடினால் அங்கே காந்தியும் அவரை பின்பற்றியவர்களையும் தவிர வேறு யாரும் தென்படவில்லை.
இன்று ஒரு பெரிய செயல் நோக்கி செல்ல மிகப் பெரிய வழிகாட்டிகளாக காந்திகள் தான் முன்னே நிற்கிறார்கள். அதனால் தான் அவரை பற்றி புரிந்துகொள்ள இப்பொழுது இன்னும் தீவிரமாய் முயற்சிக்கிறேன்.
காந்தியைப் பற்றிய என் முதல் புரிதல் -- காந்தியை புரிந்தவர்கள் அவரை போற்றவோ, பூஜை செய்யவோ, அவரை நிரூபிக்கவோ எந்த முயற்சியும் செய்ய மாட்டார்கள், அவர்களும் காந்தியாகவே மாறியிருப்பார்கள்.
என் புரிதல் தவறாக இருக்கும் பட்சத்தில் அதை சரியாக்கிக் கொள்ள தயங்க மாட்டேன், நம் பிதாவை போல.
அவர் இறந்து இத்துனை ஆண்டுகளுக்கு பிறகும் ஒரு ஆக்க பூர்வ தீர்விற்கு அவர் கரம் பற்ற நினைக்க வைப்பதே மலப்பாய் உள்ளது. அதனால் தான் அவர் மஹாத்மா எனப்படுகிறார் என்றே நினைக்கிறேன்.
நம் வாழ்வில் ஒவ்வொரு அடியையும் எடுத்து வைக்க நமக்கு ஒரு சாட்சி தேவை படுகிறது. ஒரு உறவு, ஒரு செயல், ஒரு பணி என்று எதை எடுத்துக்கொண்டாலும் அதில் ஒரு சாட்சியைத் தேடுகிறோம். அந்த சாட்சி கண்முன்னே இருந்தால் நம்மில் ஒரு நம்பிக்கை அதை நோக்கி நகர்கிறது. அப்படியான சாட்சியைத் தான் நான் தேடிக்கொண்டிருந்தேன்.
ஆம் அறம், அன்பு, நேர்மை, சமத்துவம், செயல் தீவிரம், சுயநலமின்மை, எளிமை என அனைத்தையும் கொண்டு இப்பொழுதிருக்கும் இந்த சுயநல உலகில் வாழ முடியும் என்று வாழும் சாட்சிகளை கடந்த இரண்டு வருடங்களாக கண்டடைந்து கொண்டே வருகிறேன். இவை அனைத்தையும் கொண்ட வெவ்வேறு மனிதர்கள் அவர்களின் வெவ்வேறு உலகங்கள் என்று ஒருவருக்கு ஒருவர் எவ்வகையிலும் தொடர்பில்லாமல் இருந்தாலும் அவர்களை இணைக்கும் ஒன்று காந்தியம்.
இத்துனை மனிதர்களை இப்படி ஒன்று சேர்க்கும் அந்த ஒருவர் என்னுடைய சிறுவயதில் மிக மோசமான ஒருவராகத் தான் என்னை வந்தடைந்திருந்தார். ஆம், தேச பிதா ஒரு துரோகி. நமக்கு மிகப் பெரிய துரோகம் செய்துவிட்டார் என்று. எதையும் பெரிதாய் ஆராய்ந்து பார்க்கத் தெரியாத வயது. அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டு பயணித்தேன். ஆனாலும் ஒரு சந்தேகம் தேசப்பிதா என்று சொல்லிவிட்டு திட்டுகிறார்களே என்று.
சுற்றம் என்றும் அவரை வசை பாடியது. காரணம் எதுவும் தெரியாமல் அவர் மீது பெரிய ஈர்ப்பு, ஈடுபாடு இல்லாமல் சிறிய வெறுப்புடன் தான் வளர்ந்தேன். அவரை பற்றி தெரிந்து கொள்ள பெரிய தேவை இல்லை காரணம் நான் ஓடிக்கொண்டிருந்தது ஒரு சாதாரண வாழ்வை வாழவே.
இன்றும் என் அலுவலக்தித்தில் அவரை வசைபாடும் பொழுது எதற்காக அவர் இவ்வளவு வெறுப்பை சுமக்கிறார் என்று தேடத் தோன்றியது. மற்றவர் சொல்வதை அப்படியே ஏற்றுக்கொள்ள நான் ஒன்றும் அந்த சிறுபிள்ளை இல்லையே. அவரை பற்றி அறிந்துகொள்ள ஆரம்பிக்கும் பொழுது தான் பிரமித்து போனேன். அவர் ஏன் இவ்வளவு வசைகளை சுமக்கிறார் என்று அப்பொழுது தான் புரிந்தது.
அவரை புரிந்து கொள்ள ஆரம்பித்த தருணத்தில் தான் குக்கூ பள்ளியை வந்தடைந்திருந்தேன். அவரின் செயல் விளைவை நேரடி சாட்சிகளாக காண ஆரம்பித்தேன். அவரை பற்றிய புரிதல் அங்கிருந்து தான் தொடங்கியது. அது இன்னும் நீளும் வெவ்வேறு கோணங்களில்.
அறம், அன்பு, நேர்மை, சமத்துவம், செயல் தீவிரம், சுயநலமின்மை, எளிமை என மேலே கூறிய அனைத்தையும் கொண்டு ஒரு மாற்றத்தை நோக்கி சென்றவர்களைத் தேடினால் அங்கே காந்தியும் அவரை பின்பற்றியவர்களையும் தவிர வேறு யாரும் தென்படவில்லை.
இன்று ஒரு பெரிய செயல் நோக்கி செல்ல மிகப் பெரிய வழிகாட்டிகளாக காந்திகள் தான் முன்னே நிற்கிறார்கள். அதனால் தான் அவரை பற்றி புரிந்துகொள்ள இப்பொழுது இன்னும் தீவிரமாய் முயற்சிக்கிறேன்.
காந்தியைப் பற்றிய என் முதல் புரிதல் -- காந்தியை புரிந்தவர்கள் அவரை போற்றவோ, பூஜை செய்யவோ, அவரை நிரூபிக்கவோ எந்த முயற்சியும் செய்ய மாட்டார்கள், அவர்களும் காந்தியாகவே மாறியிருப்பார்கள்.
என் புரிதல் தவறாக இருக்கும் பட்சத்தில் அதை சரியாக்கிக் கொள்ள தயங்க மாட்டேன், நம் பிதாவை போல.
No comments:
Post a Comment