காந்தியின் இறுதி நாட்களுடனான என் பயணம் - ஜூலை 15,1947. நாள் - 200

இந்த புத்தகத்தில் முதல் நாளான அவரின் கடைசி 200ஆம் நாள் காந்திஜியை பற்றி நான் தெரிந்துகொண்ட முதல் தகவலே என்னை ஆச்சரியப் படுத்தியது. ஆம் இந்த நாளில் அவர் டெல்லியில் துப்புரவு பணியாளர்கள் குடியிருப்பில் தங்கி இருந்திருக்கிறார். ஜூன் 25ஆம் தேதி முதல் அங்கு தங்கியிருக்கிறார்.

சென்ற மாதம் திண்ணைப் பள்ளியில் மாணவர்களுக்கு காந்தியைப் பற்றி கட்டுரை எழுதி வரச் சொல்லியிருந்தேன். எழுதி வந்தவர்கள் அதை படித்துக் காட்டவும் வேண்டும். அதில் ஒரு மாணவன் பத்து பக்கக் கட்டுரை எழுதி வந்து வாசித்துக் காட்டினான்.

நீங்கள் அவரை மகாத்மா என்று சொல்கிறீர்கள், ஆனால் அவர் தான் ஜாதியை ஊக்குவித்தவர் என்று கூறினான். அப்பொழுது அவனிடம் நான் அவர் துப்புரவு பணியாளர்களுடன் தங்கியிருந்ததைப் பற்றிக் கூறி "ஜாதியை ஊக்குவிக்கும் ஒரு மனிதர் எப்படி துப்புரவாளர்களுடன் தங்கியிருந்திருப்பார்?" என்று கேட்டேன்.

அவருக்கு இருந்த செல்வாக்கிற்கு பெரிய பெரிய இடங்களில் தங்கி இருந்திருக்கலாம்.ஆனால் அவர் ஏன் துப்புரவு தொழிலாளர்கள் குடியிருப்பில் தாங்கினார் என்று கேட்டதற்கு அவனிடம் பதில் இல்லை. அவனுக்கு பள்ளியில் யாரோ அப்படி கூறியிருக்கிறார்கள். என்னைப் போலவே அவனும் நம்பியிருக்கிறான்.

அவர் ஜாதி, மதம் பிரிவினைகளுக்கு எதிரானவர் என்பதற்கு இதைவிட எடுத்துக்காட்டாய் வாழ முடியாது என்றே நினைக்கிறேன். காந்திஜி வெறும் வாய் சொல் சொல்பவரல்ல. செயல் மூலமும், வாழ்ந்து காட்டுவதன் மூலமாகவும் தான் அவர் சேவையை கற்றுக் கொடுத்திருக்கிறார்.

ஜாதிகள் இல்லை என்று முழங்கிக்கொண்டு, தாழ்த்தப்பட்ட ஜாதியினர் வீட்டுக்கு சென்று உணவு உண்கிறோம் என்று(பெரிய கடைகளில் இருந்து உணவு கொண்டு சென்று) நாடகம் நடத்தும் இன்றைய வளர்ந்த இருபதாம் நூற்றாண்டு தலைவர்கள் போல் அல்லாமல் அந்த காலத்திலேயே அவர் பாகுபாடின்றி வாழ்ந்தது தான் அவர் நமக்கு கற்றுக்கொடுக்கும் பாடம்.

அவர் அன்றைய பிரார்த்தனையில் மதத்தால் ஏற்படும் பிரிவினைகளை பற்றி பேசியுள்ளார். முதல் குடியரசு தலைவரான ராஜேந்திர பிரசாத் தனது அரசியல் பயிற்சிக்காக காந்திஜியை பார்க்க வந்திருக்கிறார். பெரும் தலைவர்கள் என்று இன்றும் கூறும் அனைவருக்கும் காந்திஜி தான் குருவாக இருந்திருக்கிறார்.