காந்தியின் இறுதி நாட்களுடனான என் பயணம் - ஆகஸ்டு 01,1947. நாள் - 183

கோடிக்கணக்கான மக்களின் ஒரே எதிர்பார்ப்பான அந்த நாளுக்கு இன்னும் இரண்டு வாரங்களே இருந்தன. அந்த நாள் நம் இந்தியத் தாய் தன் சுதந்திரக் காற்றை சுவாசிக்க போகிற நாள். ஆகஸ்ட் 15 ஆம் தேதியான வரலாறு நாளில் அவர் இந்தியாவின் தலைநகரில் இருக்க வேண்டுமென பலரும் வேண்டுகோள் விடுத்தனர். ஆனால் காந்திஜி அதனை நிராகரித்துவிட்டார். அந்த நாளில் வங்காளத்தில் நவகாளியில் இருக்கப் போவதாக தனக்குள் நினைத்துக் கொண்டார்.

அவர் ஏற்கனவே அங்கு தங்கியிருக்கிறார். அர்த்தமற்ற பிரிவினை வன்முறையினால் பாதிக்கப் பட்டிருந்த கணக்கற்ற மக்களுக்கு ஆறுதல் கூறி பல்வேறு தொண்டுகளை செய்திருக்கிறார். அவர்களின் காயங்களை ஆற்றும் பணியில் தனியொரு மனிதனாக ஈடுபட்டார். பயத்தால் வீடுகளை விட்டு வெளியேறியவர்களை திரும்பி வருவதற்குத் தூண்டுகோலாய்ச் செயல்பட்டார். கொலை செய்தவர்கள், வன்முறையில் ஈடுபட்டவர்கள், கொடுமைகள் செய்தவர்கள் என அனைவரிடமும் உரையாடினார்.

அஹிம்சையை கையிலெடுக்காமல் இருந்திருந்தால் நாம் வன்முறையிலும் சண்டையிலுமே பல உயிர்களை பலி கொடுத்திருப்போம். உள்நாட்டிலும் சரி, ஆங்கிலேயர்களுடனும் சரி அஹிம்சையால் தான் நாம் வென்றிருக்கிறோம். பலர் சுதந்திரம் கிடைத்ததிற்கு வேறு பல காரணங்களை கூறலாம். ஆனால் உயிர் சேதம் மிக மிகக் குறைவாக ஒரு பெரிய ஆதிக்க அரசை எதிர்த்து சுதந்திரம் பெற்றது அஹிம்சையால் மட்டுமே சாத்தியம் என்று உறுதியாக கூற முடியும். 

இந்தியத் துணை கண்டத்தின் வடக்குப் பகுதியில் நவகாளிக்குப் போட்டியான ஒரு இடமாக வடமேற்கு எல்லை மாகாணச் சூழல் உருவாகி வந்தது. ரத்த வெள்ளத்தில் மிதந்த தீக்கொழுந்து விட்டெறியும் கிழக்குப் பகுதி நவகாளி என்றால் அந்த அவமானச் சின்னத்துக்குப் போட்டியாக வடக்குப் பகுதியில் இது உருவாகி இருந்தது. 

காந்திஜி ராவல்பிண்டிக்கு முந்தைய சகாலா ரயில் நிலையத்தில் நேற்றே வந்திறங்கியிருந்தார். அப்போதிலிருந்தே மனிதர்களின் அழுகுரல்கள் அவரை விட்டு விலகவே இல்லை. கலவரங்களால் பாதிக்கப்பட்ட வேறு சில பகுதிகளுக்கும் தன்னை அழைத்துச் செல்லுமாறு காந்திஜி கேட்டுக் கொண்டார். அவர் என்றும் களத்தில் மக்களோடு மக்களாக இருந்து அவர்களுக்கான ஆறுதலை வழங்கியும், தீர்வையும் தேடித் தந்தார்.காஷ்மீர் பயணத்துக்கு செல்லவேண்டி இருந்ததால் அங்கே தங்கியிருக்க முடியவில்லை. நவகாளி சென்று திரும்பிய பிறகு மீண்டும் வரலாம் என்று அவர் நினைத்தார். 

பண்டித நேரு காஷ்மீருக்கு வருவதை விரும்பாத காஷ்மீர் மகாராஜாவின் ஆட்சி காந்திஜியையும் வராமல் தடுக்க தீவிரமாக முயற்சித்தது. மஹாராஜா அரிசிங் மவுண்ட்பேட்டன் பிரபுவிற்கு வெளிப்படையான ஒரு கடிதத்தை எழுதியிருந்தார். பிரபு அதனை காந்திஜிக்கு அனுப்பி வைத்தார். 

அதில் "அனைத்து விதமான கண்ணோட்டங்களின் அடிப்படையில் பார்த்தாலும் காந்திஜி இந்த ஆண்டில் திட்டமிட்டுள்ள காஷ்மீர் பயணத்தை ரத்து செய்ய முடியவில்லை என்றால் இந்த இலையுதிர் காலத்தின் முடிவில்தான் அது நடைபெற வேண்டும். இந்திய சூழல்களில் மகிழ்ச்சிகரமான திருப்பங்கள் ஏற்படும்வரை காந்திஜியோ வேறு எந்த தலைவருமோ காஷ்மீர் பயணம் மேற்கொள்ளக் கூடாது என்பதை நான் எனது ஆலோசனையாக மீண்டும் உறுதியாக வலியுறுத்துவேன்." 

மகாராஜாவின் விருப்பத்திற்கு மாறாக காந்திஜி காஷ்மீரை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தார். நீண்ட மலைப்பயணத்திற்கு பிறகு பகல் 10.30 மணிக்கு அவர்கள் காஷ்மீர் ராஜ்யத்தின் எல்லையான கோஹாலாவைச் சென்று சேர்ந்தனர். பிரதமர் திரு கக் அவர்களின் செயலாளர்கள் காந்திஜியையும் அவரின் குழுவையும் வரவேற்றனர். விரும்பாவிட்டாலும் அந்த மாமனிதரை காஷ்மீர் அரசு மிகுந்த மரியாதையுடன் வரவேற்றது.